nasi
partnerzy
1 stycznia weszła w życie zdecydowana większość zapisów przyjętej w ubiegłym roku nowelizacji ustawy o działalności ubezpieczeniowej i reasekuracyjnej. Akt dostosowuje obowiązki firm z obu sektorów do przepisów unijnych, w tym dyrektywy 2009/138/WE (Wypłacalność II), regulującej zagadnienia związane z podejmowaniem i prowadzeniem wspomnianych działalności. Dodatkowo nowela wprowadza regulacje odnoszące się do lokalnych problemów polskiego rynku.
Ustawa o działalności ubezpieczeniowej i reasekuracyjnej wprowadza nowy system wypłacalności zakładów ubezpieczeń i zakładów reasekuracji, wzorowany na regulacjach kapitałowych dla banków z Nowej Umowy Kapitałowej – tzw. Bazylea II. Jest on oparty na 3 filarach. Pierwszy z nich określa wymogi kapitałowe, drugi – wymogi jakościowe (system zarządzania oraz proces nadzorczy), natomiast trzeci filar to obowiązki informacyjne zakładów ubezpieczeń i zakładów reasekuracji oraz dyscyplina rynkowa.
Nowe obowiązki Jeśli zaś chodzi o zapisy dotyczące lokalnych problemów, to w ustawie znalazły się postanowienia mające na celu wzmocnienie praw osób ubezpieczonych w umowach na cudzy rachunek – w szczególności grupowych. Nowe regulacje wprowadzają m.in. obowiązek zapewnienia ubezpieczonemu informacji o warunkach umowy oraz przekazania ubezpieczonym, a także ich spadkobiercom, informacji związanych z przebiegiem postępowania likwidacyjnego.
Nowe przepisy zakładają również, że przy zawieraniu umowy ubezpieczenia na cudzy rachunek, w szczególności w ubezpieczeniu grupowym, ubezpieczający nie może otrzymywać wynagrodzenia lub innych korzyści w związku z oferowaniem możliwości skorzystania z ochrony ubezpieczeniowej lub czynnościami związanymi z wykonywaniem umowy ubezpieczenia. Wspomniane przepisy nie obowiązują w odniesieniu do „grupówek” zawartych na rachunek pracowników wykonujących pracę w ramach umów o pracę i cywilnoprawnych oraz ich rodzin zatrudnionych w zakładach pracy, członków stowarzyszeń i samorządów oraz związków zawodowych.
Regulacje dotyczące umów na cudzy rachunek zawarte w art. 18 i 19 nowelizacji zaczną obowiązywać od 1 kwietnia 2016 roku.
Analiza potrzeb i niższe koszty rezygnacjiZapisy noweli zobowiązują też towarzystwa do przeprowadzenia analizy potrzeb, poziomu wiedzy i doświadczenia oraz sytuacji finansowej ubezpieczającego lub ubezpieczonego przed zawarciem przez nich polisy inwestycyjnej. Ponadto klienci zyskają możliwość odstąpienia od umów ubezpieczenia na życie z elementem inwestycyjnym w dłuższym terminie (60 dni od otrzymania informacji określonych w ustawie) i mniejszym kosztem (maksymalna opłata za przedterminowe rozwiązanie umowy ma wynieść nie więcej niż 4% wpłaconych składek). Zapis ten dotyczy umów zawartych po wejściu w życie ustawy.
Regulacje dotyczące analizy potrzeb, etc. zawarte w art. 21 nowelizacji, odnoszące się do ubezpieczeń z ubezpieczeniowym funduszem kapitałowym zaczną obowiązywać od 1 kwietnia 2016 roku.
Zmiany zasad wynagradzania pośrednikówAkt odnosi się również do prowizji pośredników za sprzedaż polis inwestycyjnych. Regulacje stanowią, że w przypadku takich ubezpieczeń towarzystwa w odniesieniu do wynagrodzenia agentów powinny kierować się zasadą równomiernego rozłożenia w czasie wydatków z tego tytułu. W przypadku umów trwających dłużej niż 5 lat prowizje powinny być rozłożone na okres wynoszący minimum 60 miesięcy. Z kolei w przypadku umów krótszych niż pięć lat regulacje mówią jedynie o równomiernym rozłożeniu w czasie.
Oddziały pod nadzoremUstawa umożliwia też pozasądowe rozstrzyganie przez Rzecznika Finansowego (funkcjonującego od października 2015 roku następcę Rzecznika Ubezpieczonych) sporów między konsumentami a ubezpieczycielami dotyczących wspomnianych powyżej polis. Na mocy ustawy nowe, szersze uprawnienia zyska też Komisja Nadzoru Finansowego. KNF będzie miała możliwość m.in. zakazu lub ograniczenia wprowadzania do obrotu, dystrybucji lub sprzedaży niektórych polis inwestycyjnych albo rodzaju działalności finansowej, lub praktyki ubezpieczyciela. Komisja będzie też mogła wydawać rekomendacje w zakresie niezbędnym do realizacji wytycznych i zaleceń Europejskiego Urzędu Nadzoru Ubezpieczeń i Pracowniczych Programów Emerytalnych, a także w celu m.in. zapobieżenia naruszeniu interesów ubezpieczających, ubezpieczonych, uposażonych lub uprawnionych z umów ubezpieczenia. Nadzór zyska też uprawnienia do kontroli działalności oddziałów zagranicznych ubezpieczycieli i reasekuratorów z Unii Europejskiej.
Akt przewiduje także utrzymanie obligatoryjnej przynależności ubezpieczycieli do Polskiej Izby Ubezpieczeń.
Niektóre przepisy zaczną obowiązywać późniejWiększość przepisów nowelizacji weszła w życie od 1 stycznia 2016 r. Część jednak zacznie obowiązywać później: oprócz wymienionych powyżej wyjątków, 1 sierpnia tego roku wejdzie w życie art. 4 ust. 11 pkt. 3, pozwalający ubezpieczycielom na bezpośrednią lub dokonywaną przez pośredników akwizycję na rzecz dobrowolnych funduszy emerytalnych.
Z kolei z dniem 1 stycznia 2019 r. zaczną obowiązywać art. 291 dotyczący terminów ujawniania sprawozdań dotyczących wypłacalności i kondycji finansowej ubezpieczycieli i reasekuratorów, art. 335 ust. 7 i 8 dotyczący terminów przekazywania kwartalnych i rocznych informacji finansowych Komisji Nadzoru Finansowego, art. 410 ust. 5 i 6 dotyczący terminów przekazywania kwartalnych i rocznych informacji finansowych do KNF przez spółki-matki ubezpieczycieli lub reasekuratorów oraz wiodące podmioty grup ubezpieczeniowych, a także art. 412 ust. 5 dotyczący terminów ujawniania sprawozdań wspominanych powyżej podmiotów o wypłacalności i kondycji finansowej na poziomie grupy.
Pełny tekst ustawy jest dostępny pod adresem:
http://dziennikustaw.gov.pl/...
Artur Makowiecki
news@gu.com.pl